Tranen van verdriet of eerder van geluk?!

Dag iedereen,

Het einde is in zicht aangezien het vandaag mijn laatste volledige dag in Suriname is. En eigenlijk ik ben echt blij! De laatste dagen verliepen maar traag en saai.
We hebben alles gezien en we kunnen toch niet blijven eten en drinken.

Ondertussen is ook de stage voorbij, deze sloten we vorige week vrijdag af. Vorige week was dus nog een volledige week school. Eigenlijk is er niet zoveel gebeurd. Gewoon de dagelijkse dingen. Het thema van de week was het weer. Ik vind het super om te kunnen vertellen over het weer in België. De kinderen keken echt verbaasd.
Verder gingen we ook samen naar buiten om het weer te bekijken. Het was dus een week zoals gewoonlijk.

Aangezien het de laatste week was, ben ik ook voor de laatste keer met de kinderen gaan spelen op het veld. We haalden voor de laatste keer nog alles uit de kast.

Zo is de week voorbij gevlogen en zijn we nu aan onze laatste dagen toe. Vrijdag de laatste schooldag was de school uit om 10 uur. Die dag hebben we materiaal dat we mee hadden van België uitgedeeld. Ik hoop dat het gebruikt wordt!

Ons laatste weekend kon beginnen! Om het weekend te starten werden we uitgenodigd bij onze vrienden. Zij vertrokken de dag nadien dus het was onze laatste avond samen. We werden uitgenodigd om iets te eten en te drinken. Valerie en Tim maakten overheerlijke spaghetti. Hierbij bedankt voor het eten en drinken!
Samen maakten we er een gezellige avond van!

Natuurlijk moesten Lisa en ik ook terug naar huis, hiervoor had ik een taxi gebeld aangezien we toch even van elkaar woonden. Na ongeveer een kwartier gingen we even kijken of de taxi er was. Ik zag in de straat een auto rustig rijden en dacht dat het de taxi was. Maar enkele seconden later stond de auto stil langs de kant van de weg. Lisa reageerde direct van NEE dit is niet onze taxi. Hij lijkt wel in panne te staan reageerde ik hierop, alhoewel ik denk toch dat het onze taxi is. Lisa en ik konden alleen maar afwachten.
Maar inderdaad het was onze taxi, een beetje vreemd naar elkaar kijkend stapten we toch in. Hij was zeker de taxi want zijn sticker kleefde aan de venster. Eenmaal vertrokken vielen we wat verder stil, Lisa en ik keken verbaasd naar elkaar. Tot de man zei dat hij zonder benzine zat. Lisa en ik gierden het uit van het lachen. Gelukkig was er een tankstation in de beurt! Maar wat bleek, het was gesloten! Daar stonden we dan in het midden van een drukke weg! De man en wij stapten uit en stonden langs de kant van de weg te wachten. Al snel kwam er hulp zodat onze taxichauffeur achter benzine kon gaan. Na een klein halfuur wachten konden we verder. Echt zo een avontuur, dat maken we in België niet meer mee!

Verder verliep het weekend rustig, het bestond vooral uit thuis zitten aangezien de regen weer van de partij was. Wel zijn we voor de laatste keer met ons 2'tjes gaan eten bij de chinees. Voorlopig heb ik rijst, noedels, kip,... genoeg gehad. Maar gelukkig weet ik al wat er vrijdag op het menu staat bij mijn oma!

Maandag was het dag van het afscheid. We keerden voor de laatste keer terug naar school, om daar afscheid te nemen van alle leerkrachten en vooral van onze kleuters. Bij Lisa vloeiden al snel tranen, maar wat vreemd is bij mij waren er geen tranen te zien. Zou ik dan toch nog sterker worden op emotioneel vlak? Nee, ik veronderstel van niet. Maar het deed mij gewoon minder pijn, ik heb de kinderen graag gezien maar mijn geluk om naar huis te gaan is groter.

Na het afscheid nemen trokken we voor de laatste keer richting de stad, Lisa had nog enkele souvenirs nodig. Na wat rondwandelen keerden we rustig terug naar huis. Het leek die dag goed weer te zijn tot op het moment dat we terug naar huis gingen. Het begon zo hard te regenen, echt nog nooit meegemaakt. Op enkele seconden stonden de straten hier onder. Gelukkig zaten we in de taxi, al zijn we er ook kletsnat uitgekomen. Inderdaad je leest het goed, uit een auto stappen en nat zijn. Dit kwam doordat onze taxi geen airco had, dus normaal met de ramen open reed. Tot op het moment dat het begon te regenen. Hij sloot zijn ramen maar zoals verwacht gingen toen zijn ramen condenseren. Er was geen verwarming en geen airco. Dus voor toch iets te zien moesten de ramen openblijven. En zo regende het gezellig binnen.
Wanneer we thuis aankwamen stond onze straat volledig onder water, dit was de eerste keer! Maar tegen de avond was het al allemaal verdwenen.

Ondertussen zijn we woensdag en breekt zo onze laatste dag aan. Vandaag zal vooral bestaan uit inpakken en opruimen. We hebben wel al wat opgeruimd en de koffers zijn zo goed als gemaakt. Hierdoor kan ik met fierheid zeggen: MIJN KOFFER IS DICHT EN WEEGT NIET TE VEEL! Ik ben echt fier, want ik heb wat souvenirs mee voor de oma's en opa's. Maar alles is in mijn koffer geraakt. Bij Lisa zal dit nog even puzzelen en wegen worden denk ik. Gelukkig kunnen we de weegschaal van juf Cindy gebruiken.

Naast het inpakken hebben we gisteren nog een gezellige avond met de buren gehad. Wij bakten pannenkoeken en zij iets typisch van hier. Wij zorgden ook voor de drank aangezien we nog van alles staan hadden. Nu is onze ijskast zo goed als leeg, dus ideaal.

Alles ingepakt, gepoetst en opgegeten. Dus alles en iedereen is klaar om te vertrekken. We vertrekken morgen rond 13 a 13.30 aan ons appartement. Met de taxi worden we naar de luchthaven van Suriname gebracht waar we nog moeten wachten tot 17.50 aangezien we dan pas vertrekken. Na een nacht vliegen komen we aan in Schiphol om 07.30 dus vroeg in de ochtend. Maar ideaal zo heb ik een volledige dag om iedereen te bezoeken.
Voor de mensen die mijn reis willen volgen dit is mijn vluchtnummer: KL714. Aangezien ik zeker weet dat mijn opa dit zal doen!

Zo ik denk dat ik hier ga afronden. Ergens met een speciaal gevoel, wetende dat dit mijn laatste blog is vanuit Suriname. Maar ik laat in België nog iets weten. Om zo alles mooi af te sluiten.

Tot in België,

Anke

PS: Voor de laatste keer zijn er geen foto's bij aangezien het internet het hier laat afweten voor de laatste dagen! Maar wees gerust, ze volgen nog!