Dag iedereen,
Het is al even geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen via mijn blog.
Maar dit had zo zijn reden.
Aangezien ik en Lisa deze week een zware week achter de rug hadden met het zoeken naar een nieuw huisje/ appartement.
Vorige week had ik verteld over de vele beten en pijnlijke benen/ voeten. Deze zijn deze week goed verbeterd. Zo heb ik minder gezwollen voeten en gaan sommige beten al beter. Maar het ergste probleem was dat ik alleen nog maar beten bij kreeg. Ik kwam er echt zot van. Het ergste was dan nog dat het beten waren van vlooien! Voor de mensen die het nog niet wisten, dat is gewoon verschrikkelijk! Je hebt heel veel jeuk en vooral pijn. Aangezien de beten blaasjes vormen met vocht in. Dus moesten we 's nachts soms opstaan voor onze benen te verzorgen.
Zo kon het voor ons niet langer verder. Je was bang om te gaan slapen en zeker om op te staan. Want je wist zo dat er beten gingen bijzijn. Hierdoor zijn we dan maar opzoek gegaan naar een andere verblijfplaats. Dat heeft voor wat problemen gezorgd en vooral voor woede bij mij. Wat ze hier in Suriname verstaan onder proper, voor mij blijft het nog een raadsel. Echt ik heb appartementen en huizen gezien waarvan ik dacht hier slaapt toch niemand! Na enkele huizen te bezoeken zakte de moed ons in de schoenen, gingen we dan niets meer vinden even proper zoals het huisje nu maar dan zonder ongedierte!
Na dagen zoeken, bellen en met veel hulp van de juffen is het gelukt! We hebben een huisje gevonden! En gelukkig niet te ver van de school. We moeten terug maar een 15 minuten wandelen om dan de bus te nemen. Ideaal dus. Het appartement is wel niet zo groot en gezellig zoals het vorige maar we zijn al blij als de beestjes ons nu met rust laten. Het wordt nu gewoon nog even wennen!
Dit is mijn slaapkamer!
Lisa haar slaapkamer!
Ons mini badkamer.
De woonkamer.
De keuken en woonkamer.
Dat is alles wat ons probleem betreft. Verder gaat het uitstekend met ons. Als je de pijnlijke beten en voeten wegdenkt. Ik kan alleen maar hopen dat ik deze week gewoon terug schoenen kan aandoen!
Verder hadden we een rustige week, we gingen elke voormiddag naar school. En in de namiddag hielden we ons vooral bezig met het bestrijden van het ongedierte. Dus wassen, strijken, poetsen,... Ik heb nog nooit zoveel gepoetst. Op één week tijd heb ik 3 keer gedweild en ondertussen heb ik er al 30 wasmachines opzitten.
Op school is alles dik oké! Ik heb het echt naar mijn zin. Je moet eerlijk zijn, weinig moeten doen is toch eens zalig. Deze week heb ik twee dagen eens in een andere klas geobserveerd, omdat ze hier graag hebben dat je interesse hebt voor alle kinderen. Zo ben ik gaan observeren bij juf Cindy en bij juf Mala. Bij juf Cindy zijn het de jongste kleuters en bij juf Mala de oudste kleuters.
Ik ben eerst gaan observeren bij juf Cindy, daar heb ik activiteiten gezien zoals het aanleren van een lied en schilderen. Het schilderen was eigenlijk verschrikkelijk! De kinderen mogen dit niet veel, dus wanneer ze eens mogen schilderen is het een echte varkensstal. Hun kleding is meegeschilderd en hun handen zeker. De mama's zullen dus veel waswerk gehad hebben.
Wanneer de kleuters gedaan hadden met schilderen, moesten ze de tekeningen wegleggen. In de klas is het hiervoor echt niet ideaal, aangezien er geen vensters zijn en er dus altijd wind is gingen de tekenen gewoon gaan vliegen met natte verf erop. Dat zorgde voor spektakel.
Ondertussen dat deze kinderen aan het schilderen waren mochten de andere kinderen huizen bouwen of een werkblad maken van wiskunde.
Dat was het voornaamste dat ik gezien heb bij juf Cindy. Ik moet zeggen dat het wel een drukke klas was, maar wat wil je als je met 37 kleuters moet samen zitten in één klas.
De volgende dag ging ik samen met Lisa observeren in de klas van juf Mala. Daar hadden we het geluk te mogen meevolgen aangezien er stagiairs van hier les kwamen geven. En ik moet toegeven dat ik nog nooit zo moeten lachen heb. Echt die stagiairs kunnen er hier niets van! Moesten wij dit doen in België dan hadden we een dikke 0. Zo kon de stagiair haar lied niet op blokfluit, ze kon het amper zingen. Dus moest haar pedagoog haar helpen. En dit was niet het enigste dat in het 100 liep. Verder heb ik hier wel een leuke dag gehad aangezien ik samen met de kleuters met klei heb gespeeld. Ze kregen eerst de opdracht van de stagiair om een vogelhuisje te maken uit klei. Ik ben dan vogels gaan maken voor in hun kooi, echt grappig hoe elke kleuter met zijn stukje klei bij mij kwam om ook een vogel te laten maken. Ik heb zo een 10 tal vogels uit klei gemaakt.
De kinderen waren er echt zot van mij en Lisa. Waarschijnlijk omdat met hen nu echt eens gespeeld werd.
De drie dagen in mijn klas heb ik nog enkele zaken ontdekt.
Zo hebben ze hier een werkschrift, dus geen knutselwerkjes zoals bij ons. Ze werken hier in hun schrift. Ze moeten het schrift zelf aankopen aan het begin van het schooljaar. Ze moeten er drie in totaal hebben zodat ze rondkomen voor een volledig schooljaar. Hierdoor heeft bijna niemand hetzelfde schrift.
Verder geven de juffen hier les aan de hand van twee boeken. In het eerste boek staan de eigenlijke lesvoorbereidingen en zaken die ze moeten geven per thema. In het andere boek staan liedjes, versjes, verhalen,... Dus 's morgens gewoon het boek erbij nemen en beginnen. Ik heb dit weekend het boek eens meegenomen zodat ik mijn les kan voorbereiden tegen dinsdag. Want dinsdag geef ik voor de eerste keer les! Ik moet in totaal elke week de maandag en de dinsdag les geven. De woensdag, donderdag en vrijdag moeten we niets doen want dan zijn er stagiairs van hier in Suriname. En nu maandag ook niet want het is vrijaf! Dus een lekker lang weekend.
Vrijdag was het de laatste dag school en ook de spannendste! Want de klas liep bijna onder. Aangezien het al een volledige week geregend had. En ook gisteren was het een natte dag. Vandaag schijnt de zon nog eens wat lang geleden is. Maar warm is het wel altijd. Dus zijn we gisteren maar boodschappen gaan doen in de regen. En kwamen we thuis met lekkere natte voeten.
Veel bijzonder is er deze week niet gebeurd. Maar ik ben er zeker van dat er nog leuke verhalen volgen. Als we wat genezen zijn gaan we terug op stap! We hebben trouwens nog tijd genoeg!
Vele groeten,
Anke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten